Właściwie określona polityka naukowa Polski powinna chronić i wspierać wolne od nacisków
politycznych prowadzenie wysokiej jakości badań naukowych, których celem jest dążenie do
prawdy. Jej zadaniem jest też wzmacnianie autonomii szkół wyższych tak, aby mogły one
kształtować swoją strukturę i programy badawcze oraz prowadzić kształcenie w oparciu o ich
specyfikę naukową i regionalną.

Proponowanym przez nas zmianom w polityce społecznej wobec dziecka, a szczególnie w systemie pieczy zastępczej, przyświecało założenie, że każde dziecko powinno mieć szansę wychowywać się w dobrze funkcjonującej rodzinie – biologicznej, lub gdy to niemożliwe – zastępczej. Ponadto dziecko jako podmiot, jego dobro i potrzeby powinny być w centrum zainteresowania społeczeństwa. Oprócz tego chcielibyśmy, aby młodzi ludzie mający utrudniony start w dorosłość, mieli szansę na osiągnięcie pełni samodzielności.

Prezentujemy analizę „Ludzie Zdrowia. Godna praca, godna płaca” autorstwa zespołu medycznego Instytutu Strategii 2050. Analiza stanowi uzupełnienie i rozwinięcie raportu „Co po pandemii? Plan dla zdrowia” i zawiera propozycje poprawy warunków pracy, płacy i systemu kształcenia pracowników systemu ochrony zdrowia.

Przedstawiamy analizę Prof. Urszuli Demkow, Adrianny Porowskiej, Jerzego Jończyk, Damiana Pacześniaka, dr Mileny Kozak-Chrzanowskiej, Żanety Głowackiej, Moniki Panek, Mateusza Adriana Majkuta, r.pr. Agnieszki Tkacz-Chmielewskiej, której celem jest przedstawienie propozycji zmian w Programie, zwłaszcza mając na uwadze wyznaczony w uchwale termin na jego modyfikację, tak by cele Programu zostały urzeczywistnione najpełniej.

Z polskiej perspektywy kluczowe jest aktywne uczestnictwo w tworzeniu i wdrażaniu tego pakietu, a także utrzymanie jego głównej linii politycznej. Ta obecnie rysuje się wokół ochrony unijnych konsumentów i interesów europejskich przedsiębiorstw cyfrowych. Z kolei na osłabieniu zawartych w nim rozwiązań zależy pozaunijnym gigantom technologicznym. Proponowane rozwiąza- nia znacząco uderzają bowiem w ich dominującą pozycję na rynku ograniczając dozwolone działania, a w konsekwencji zyski takich firm jak Google, Amazon, Facebook, Apple, Microsoft (GAFAM).

Społeczeństwo polskie staje się coraz bardziej zróżnicowane pod względem etnicznym. W Polsce zamieszkuje od 516 tys. do 1,35 mln przedstawicieli mniejszości narodowych i etnicznych oraz od 457 tys. do 2,1 mln cudzoziemców. Ich łączna liczba sięga zatem 3,2 mln osób. Obserwowany w ostatnich latach napływ cudzoziemców ma pozytywne następstwa dla gospodarki. Zarazem procesy imigracyjne sprzyjają zmniejszeniu dystansu pomiędzy Polakami a największą grupą imigrantów – Ukraińcami.

W trzeciej fali pandemii nasz kraj znalazł się w światowej czołówce pod względem śmiertelności na Covid-19. Wskutek zakażenia koronawirusem SARS-CoV-2 zmarło w Polsce łącznie 65 tys. osób. Ponadto, co jeszcze bardziej alarmujące w okresie od stycznia 2020 r. do kwietnia 2021 r. zmarło 50 tys. więcej osób z powodu innych chorób niż w analogicznym okresie w poprzednich latach. Związku z tym łącznie nadmiarowych zgonów było w naszym kraju ponad 115 tys., co uplasowało nas na niechlubnym trzecim miejscu w Unii. Wiele z tych osób prawdopodobnie dałoby się uratować. Niestety z powodu niewydolności systemu, nie miały dostępu do odpowiedniego leczenia.

Wejście na zielony szlak to sposób na zrównoważony wzrost. To sposób na stawienie czoła wyzwaniu, przed którym stoi dzisiaj cała ludzkość – kryzysowi klimatycznemu.

Nie możemy już dalej odkładać podróży ku neutralności klimatycznej. Czas odmierza nam nie tylko tykająca coraz szybciej klimatyczna bomba zegarowa, ale także ogromne koszty spalania węgla, zanieczyszczania powietrza i dewastacji zasobów naturalnych.

Zaburzenia psychiczne są w Polsce poważnym i narastającym problemem. Coraz częściej traktowane są jako choroba cywilizacyjna XXI wieku. Dane pochodzące z jednostek sprawujących opiekę psychiatryczną wskazują na coraz liczniejsze przypadki zachorowań lub tylko przejściowego pogorszenia dobrostanu psychicznego.

W roku 2018 polską opinią publiczną wstrząsnęła wiadomość o sprawie niewinnie skazanego Tomasza Komendy – który spędził w więzieniu 18 lat po tym, jak został oskarżony o brutalny gwałt i skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu. Tego rodzaju sprawy każą spojrzeć na wymiar sprawiedliwości z perspektywy, którą rzadko stosujemy: perspektywy niewinnie skazanego.