zdrowie

Kobiety na oddziałach położniczych w Polsce od 2020 roku nie mogą czuć się bezpiecznie, bo medycy boja się podejmować decyzje, boją się potencjalnej odpowiedzialności głownie karnej. Zarówno prawnicy jak i eksperci medyczni nie mają wątpliwości co do tego, że ta sytuacja jest zła przez sam fakt, że budzi wątpliwości u lekarzy. Lekarz na sali nie powinien być prawnikiem, powinien być lekarzem, powinien stosować zasady wiedzy i praktyki medycznej. Tylko tym powinien się kierować w trosce o zdrowie pacjenta.

W styczniu tego roku na Podlasiu odmówiono wykonania legalnej aborcji zgwałconej młodej kobiecie z niepełnosprawnością intelektualną. Lekarze ginekolodzy dwóch szpitali finansowanych ze środków publicznych zasłonili się tzw. klauzulą sumienia. Według osoby towarzyszącej kobiecie, wspólnie z ofiarą przestępstwa seksualnego zostały potraktowane w sposób brutalny i nieludzki. Ostatecznie zabieg terminacji ciąży pochodzącej z gwałtu został wykonany w Warszawie, ale potrzeba było do tego interwencji aktywistek Federacji na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny.

Dzisiaj pieniądze bardziej potrzebne są POZ-om i AOS, pod warunkiem, że będą mądrze wydane, a sposób ich wydatkowania musi być rzetelnie oceniany. To nie mogą być pieniądze, które podniosą stawki godzinowe lekarzy pracujących w POZ.

Chociaż ponad połowa obywateli Polski to kobiety, można odnieść wrażenie, że nasz system ochrony zdrowia (SOZ) tej prawidłowości nie zauważa. Od wielu lat potrzeby zdrowotne kobiet dorosłych i małoletnich pozostają niezaspokojone, a podejmowane próby poprawienia sytuacji ostatecznie okazują się pozornymi. Radykalizacja prawa aborcyjnego pogorszyła jeszcze sytuację kobiet, równocześnie odwracając uwagę od kolejnych zaniechań i zaniedbań w publicznym SOZ oraz w opiece społecznej, w części dedykowanej kobietom.

Putin w swoim przemówieniu przedstawił pozornie dla wielu Rosjan spójną opowieść o tym, skąd wzięła się ta wojna. W tej opowieści USA są szatanem, jednym wielkim złem, które zainfekowało reżim ukraiński. Putin robi paralelę z II wojną światową.

Specjaliści z Kolegium Ekspertów Instytutu Strategie 2050 po zapoznaniu się z projektem Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego na lata 2023–2030 krytykowali rządowy dokument i zaproponowali zmiany. – W propozycji nie ma harmonogramu zmian, które mają być wprowadzane w opiece psychiatrycznej, nie uwzględniono też informacji o sposobie jego finansowania – uzasadnili.

Zaburzenia psychiczne są w Polsce poważnym i narastającym problemem. Coraz częściej traktowane są jako choroba cywilizacyjna XXI wieku. Dane pochodzące z jednostek sprawujących opiekę psychiatryczną wskazują na coraz liczniejsze przypadki zachorowań lub tylko przejściowego pogorszenia dobrostanu psychicznego.