W mediach

Projekt ustawy prawo komunikacji elektronicznej: to, co w tej ustawie zawarto, budzi najwyższy niepokój, ponieważ jak dowiadujemy się z projektu rząd chciałby wiedzieć nie tylko, gdzie się znajdujemy korzystając z mediów elektronicznych, ale również chciałby poznać treści korespondencji, którą między sobą wymieniamy, a to już jest jaskrawe naruszenie konstytucyjnego prawa do prywatności a także naruszenie prawa do ochrony korespondencji. (…) W roku wyborczym takie przepisy muszą budzić niepokój.

Zmiana głównego dowódcy sił rosyjskich w Ukrainie pokazuje, że Putin stawia na tradycyjne wojsko, na długą wojnę i wysyła sygnał do 'prywatnego’ wojska, które mu się dosyć mocno rozwinęło, a jego szef Jewgienij Prigożyn dosyć ostro i arogancko się wypowiada.

Choć żołnierze natowscy nie walczą, bo walczą ukraińscy i oby tak zostało, to NATO jest dzisiaj w wielu wymiarach stroną tej wojny wspierając Ukrainę m. in. militarnie, finansowo, wywiadowczo, politycznie. Wygrana Ukrainy będzie także wygraną natowską.

Te półtora miliona ludzi, to grupa bardzo zróżnicowana. Obecność ukraińskich uchodźców w Polsce nam spowszedniała. Przywykliśmy do tego, że w przychodni, na stronach banków mamy informacje po polsku, angielsku, po ukraińsku, i że naszym sąsiadem czy kolegą z pracy był, a może niedługo będzie Ukrainiec.

Na pewno jest tak, że mamy między Polską, a Ukrainą trudną historię, która nie raz stała się przedmiotem zbyt wyeskalowanych i zbyt ostrych reakcji politycznych. W tym momencie na szczęście ona odeszła na drugi, trzeci plan.

Powinniśmy uczyć się od Ukraińców i Amerykanów, jak robi się politykę, że najpierw pewne rzeczy się uzgadnia, a dopiero potem komunikuje się je. Rosja chciałaby zniszczyć każdy system uzbrojenia, który znalazł się na terenie Ukrainy. Putin od początku prowadzi agresję werbalną i od opiera to wszystko na straszeniu, na pewnych deklaracjach, natomiast gdybyśmy dokonali oceny, ile z tych „strachów” zostało zrealizowanych, to niewiele. Nie powinniśmy przejmować się tym na tyle, żeby wstrzymywać pomoc wsparcia dla Ukrainy.

Dla większości świata Zachodniego Ukraina była kojarzona z państwem na krańcach Europy. Nagle okazuje się, że w tym państwie rękami tego narodu decydują się w jakimś stopniu losy Zachodu, losy Europy i w pewnym sensie losy przywództwa amerykańskiego.

I USA, i Europie Zachodniej będzie zależeć na tym, żeby ten koniec wojny zarysować. Przyszły rok będzie rozstrzygający. Amerykanie deklarują kolejną transzę pomocy wysokości 2 mld dolarów, czyli razem będzie to blisko 20 mld dolarów pomocy o charakterze militarnym. To jest inwestycja, która nie jest przypadkowa.

Ustawa, jeśli zacznie obowiązywać, zmniejszy finansowanie świadczeń medycznych dla Polek i Polaków co najmniej o 7 mld zł każdego roku. Środki z budżetu, zupełnie niezależne od tych ze składek zdrowotnych, które dzisiaj finansują świadczenia wysokospecjalistyczne, ratownictwo medyczne, leczenie HIV i zapalenia wątroby typu C, leczenie hemofilii, koszty szczepionek szczepień obowiązkowych, leki za darmo dla seniorów i dla kobiet w ciąży, w przyszłym roku zostaną wydane na inny dowolny cel przedwyborczy.

Przez lata wspierania osób doświadczających bezdomności nabrałam przekonania, że dawanie nadziei to moja główna misja. Kiedy zapyta się ludzi, których spotykam – śpiących na ławce w parku, pod schodami na klatce schodowej, siedzących na dworcach – czemu nie korzystają z pomocy, odpowiadają, że nie wierzą, że ich sytuacja może się zmienić. Nie mają już nadziei. Skupiają się na przetrwaniu i zaspokojeniu podstawowych potrzeb. Myślą o tym, co tu i teraz, gdzie zjeść, wykąpać się, gdzie położą głowę, aby odpocząć. Nie mają większych marzeń niż suche buty i ciepła kurtka. Po wielu latach tułaczki, spania byle gdzie i ogromnej samotności psychika broni się przed nawiązywaniem relacji z innymi ludźmi. Dlatego roztaczanie wizji lepszej przyszłości i dawanie nadziei musi zacząć się od zdobycia zaufania.