media

Jedną z podstawowych zasad, na których opieram swoją działalność, jest zasada in dubio pro libertate – „w razie wątpliwości – na korzyść wolności”. Druga to myśl Alexisa de Tocqueville’a, podkreślająca, że moja wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się Twoja. Od lat to realizuję i w gruncie rzeczy każda moja aktywność jest de facto wprowadzaniem w życie tych zasad. Chodzi mi nie tylko o wykorzystywanie mojej własnej wolności, ale też o promowanie wolności jako wartości i zachęcanie ludzi do tego, by z własnej wolności korzystali. Oczywiście w każdym z jej wymiarów. Mam na myśli zarówno wolność negatywną – „wolność od” – czyli radzenie sobie z tym wszystkim, co nas w jakiś sposób ogranicza, jak i wolność pozytywną – „wolność do” – czyli całokształt narzędzi, które pozwalają nam rozwijać swój potencjał i realizować ideał samorządzenia.

Projekt ustawy prawo komunikacji elektronicznej: to, co w tej ustawie zawarto, budzi najwyższy niepokój, ponieważ jak dowiadujemy się z projektu rząd chciałby wiedzieć nie tylko, gdzie się znajdujemy korzystając z mediów elektronicznych, ale również chciałby poznać treści korespondencji, którą między sobą wymieniamy, a to już jest jaskrawe naruszenie konstytucyjnego prawa do prywatności a także naruszenie prawa do ochrony korespondencji. (…) W roku wyborczym takie przepisy muszą budzić niepokój.

Wszyscy wiemy jak ważna jest dbałość o planetę i zrównoważony rozwój gospodarczy. Nie wszyscy wiemy jednak, jak media elektroniczne i społecznościowe wpływają na wzrost emisji CO2 i rosnący ślad węglowy. Zapraszamy na ONE PAGER naszego eksperta Adama Rudawskiego na temat (nie)zrównoważonego rozwoju mediów.

Zmiana głównego dowódcy sił rosyjskich w Ukrainie pokazuje, że Putin stawia na tradycyjne wojsko, na długą wojnę i wysyła sygnał do 'prywatnego’ wojska, które mu się dosyć mocno rozwinęło, a jego szef Jewgienij Prigożyn dosyć ostro i arogancko się wypowiada.

Jak zmieniają się media? Co to jest konwergencja mediów? Jak należy budować usługi medialne?

Choć żołnierze natowscy nie walczą, bo walczą ukraińscy i oby tak zostało, to NATO jest dzisiaj w wielu wymiarach stroną tej wojny wspierając Ukrainę m. in. militarnie, finansowo, wywiadowczo, politycznie. Wygrana Ukrainy będzie także wygraną natowską.

Te półtora miliona ludzi, to grupa bardzo zróżnicowana. Obecność ukraińskich uchodźców w Polsce nam spowszedniała. Przywykliśmy do tego, że w przychodni, na stronach banków mamy informacje po polsku, angielsku, po ukraińsku, i że naszym sąsiadem czy kolegą z pracy był, a może niedługo będzie Ukrainiec.

Na pewno jest tak, że mamy między Polską, a Ukrainą trudną historię, która nie raz stała się przedmiotem zbyt wyeskalowanych i zbyt ostrych reakcji politycznych. W tym momencie na szczęście ona odeszła na drugi, trzeci plan.

Powinniśmy uczyć się od Ukraińców i Amerykanów, jak robi się politykę, że najpierw pewne rzeczy się uzgadnia, a dopiero potem komunikuje się je. Rosja chciałaby zniszczyć każdy system uzbrojenia, który znalazł się na terenie Ukrainy. Putin od początku prowadzi agresję werbalną i od opiera to wszystko na straszeniu, na pewnych deklaracjach, natomiast gdybyśmy dokonali oceny, ile z tych „strachów” zostało zrealizowanych, to niewiele. Nie powinniśmy przejmować się tym na tyle, żeby wstrzymywać pomoc wsparcia dla Ukrainy.

Dla większości świata Zachodniego Ukraina była kojarzona z państwem na krańcach Europy. Nagle okazuje się, że w tym państwie rękami tego narodu decydują się w jakimś stopniu losy Zachodu, losy Europy i w pewnym sensie losy przywództwa amerykańskiego.